Bamboebossen ver van hier

Vandaag was de afsluiting van een periode van 7 jaar, waarin we wekelijks een hele dag op onze kleinzoons pasten. De jongste gaat na de Herfstvakantie naar de basisschool, zodat we op de laatste woensdag er een leuke dag van gingen maken.

Om kwart voor 7 nam ik de trein naar Rotterdam, nadat ik een uur eerder was opgestaan. In een ragfijn miezertje fietste ik daar naar het huis van onze oudste dochter, waar ik eerst de oudste kleinzoon naar school bracht, waarna ik met de jongste naar de dichtstbijzijnde bibliotheek fietste om de boeken om te ruilen.

"De ideale Donald" blijkt niet in het Witte Huis te bivakkeren.


Na diepgravend onderzoek kwamen Fokke en Sukke tot een onthutsende conclusie.

Na de boeken omgewisseld te hebben, fietsten we naar "Ver van Hier".

Daar genoot de jongste met volle teugen van een croissant met kaas, ik nam een warme chocolademelk. Ada kwam hier om 11 uur ook naar toe. De aanwezige kinderen zaten heerlijk te spelen. Om kwart over 12 vertrokken we. Ik haalde de oudste op van school. Een schoolvriendje ging ook mee. Met zijn vijven lunchten we, waarna we naar Blijdorp vertrokken. 
Daar passeerden diverse dieren de revue.

Daaronder ook de vogeltjes, die in de bomen zongen.

Maar ook de planten kregen de aandacht. Vooral de bamboeplanten. In de bamboebossen in het midden van Blijdorp verstopte het jonge trio zich, terwijl opa en oma hun best deden om hen te vinden. 

Visueel was dat vrij lastig door de dichte begroeiing van het bamboe.  Maar met het geluid, wat dit drietal soms produceerde, was de locatie in de bamboebossen vrij snel te vinden.

Rondje rust

Om 7 uur werden we wakker. Ik trok mijn sportkleding aan en ging met Ada ontbijten. Om half 9 fietste ik naar IJshal De Vliet, waar ik voor de tweede keer in dit schaatsseizoen met de "Krasse knarren" zou gaan rijden. Daar het vorige week niet gelukt was om met het nieuwe schema de 100 rondjes te volbrengen, volgde vandaag een herkansing.

Het meeste tijdsverlies zat in de rondjes rust, dus de 2 rondjes rust tussen de langere series lieten we achterwege. Zodoende werd de opbouw van 1 naar 10 met telkens een rondje meer en vanaf deze piek met telkens een rondje minder naar beneden. Het tempo lag wat lager dan vorige week, maar het was desondanks een zware training, doordat het herstelmoment van een rondje rust minder hersteltijd bood.
De training van een elftal "Krasse knarren" had zodoende veel weg van een intervaltraining.
De meest gebruikte uitspraak was "Rondje rust!" na iedere serie.
Moe maar voldaan dronken we koffie, thee en warme chocolademelk met deelnemers aan de schaatslessen van de Schaatsschool.
Ik deed op de terugweg naar huis boodschappen bij "De Helianth", waarna ik thuis nog een blokje van 4 kilometer ging hardlopen. Daarbij genoot ik van de herfstkeuren in het herfstzonnetje.






Thuisgekomen douchte ik me en ging lunchen. Daarna fietste ik naar de volkstuin, waar Ada al was. Daar riste ik de bladeren van takken en knipte de takken in kleine takjes, die we gebruiken op de paden.
Tijdens het knippen kwam het zoveelste kleine buitje van vandaag naar beneden. De vijgenboom, waar ik onder zat, werkte als een prima paraplu. Samen met mijn vrouw fietste ik naar huis, waar ik aan het laatste "Rondje rust!" van vandaag begon.

Ontspannen

Om 7 uur verlieten we de echtelijke sponde. Om kwart over 9 was de schaatsles, die ik zou geven met ditmaal mijn vrouw als leerling. Samen fietsten we naar IJshal De Vliet, waar we op de 250-meterbaan na een rondje inrijden met een tweetal Oostenrijkers begonnen aan de les.
Het begon al stroef, doordat het leek, alsof één van hen een botte linkerschaats had. Terwijl zij de schaatsen bij Ooms Sport ruilde, deden wij was basisoefeningen. Toen de tweede linkerschaats ook bot leek, reed ik een rondje mee. De afzet van het linkerbeen bleek niet goed. De druk zat in met midden van de schaats en niet onder de hak: het zogenaamde achterop zitten.

Daar begonnen we dus mee. Voor iedere schaatser een goede oefening. Dit breidden we uit met het boven het standbeen komen. Pas dan kun je gaan sturen.

Met drie schaatsers onder mijn hoede was er wel sprake van drie verschillende snelheden.

Ik verdeelde mijn aandacht over hen en reed dus ook met verschillende snelheden over de 250-meterbaan. Door de transponder kon ik de man complimenteren, dat hij bij zijn tweede schaatsles ooit de 250 meter in 59 seconden voltooide: 15 kilometer per uur. Niet gek voor een beginneling.
De tweede helft van de les besteedden we aan het sturen en wat er gebeurt als je achterom kijkt of als je je bovenlijf naar links of naar rechts verplaatst.

Doch door deze oefeningen kwam er ook meer ontspanning in de slag. Als je gespannen rijdt kost het veel meer kracht en energie dan als je je slagen ontspannen maakt. Dat is ook het geheim van het goed kunnen schaatsen van een 200 kilometer.

Na de schaatsles ging ik nog even uitschaatsen. Daarbij reed ik een voor mij doen supersnel rondje van 33,9. Volkomen ontspannen!

Na thuis samen geluncht te hebben, vertrok Ada naar de volkstuin. Ik ging halverwege de middag om thee te drinken en om takken van bladeren te ontdoen. Ondertussen had ik wel oog voor de herfstkleuren én de paddenstoelen op de tuin.


Op weg naar huis zag ik nog een Jacobsladder.

Niet alleen de ochtend, maar ook de middag was ontspannen.

Vriendenvisite

Vanmorgen werden we om een uur of 7 wakker. Nu is zondag de enige dag in de week, dat we het rustig aan doen en dat deden we vandaag ook.

We ontbeten samen, waarna we aan de voorbereidingen voor de vriendenvisite begonnen. Ada verdween in de keuken voor het culinaire gedeelte van de ontvangst, terwijl ik het bier koud zette.
Ik liep naar de molen om daar langs de nieuwe sloot wat bloemzaad uit te strooien op de kale plekken. Daarna ruimde ik de takken in de tuin weg, door de bladeren eraf te rissen. Daarna knipte ik de takken in kleine takjes. Alles gaat morgen naar de volkstuin.
Na de koffie en thee was het mijn keukenbeurt. Er stond een flinke vaat op me te wachten. Nadat deze klaar was, aten we een paar boterhammen en wachtten binnen op de vrienden, daar we op motregen werden getrakteerd.

Bas, Nel, Lotte en Joep kwamen op de afgesproken tijd en we hadden een gezellige middag en een heerlijk avondmaal met bonensoep, salade en appeltaart als toetje.
De lachspieren werden weer eens goed getraind. Dat is het grote voordeel van een vriendenvisite.

Takkie en de paddenstoelen

Vanmorgen sliep ik tot kwart over 7. Het voelde als uitslapen. Ada en ik ontbeten samen en fietsten daarna samen naar de Oogstwinkel en "De Helianth" voor de boodschappen op deze niet bepaald koude zaterdagmorgen.

Op de terugweg moest Ada nog wat halen bij de heropende Blokker in Leiden Zuid-West. Daarnaast is een vestiging van de Hema en daar mijn oude zadeldekje zo bij Dorus vandaan zou kunnen komen, kocht ik een nieuwe.

Veel keuze was er niet, maar die van Takkie vond ik erg leuk en daar je als goed bibliothecaris je klassiekers moet kennen, kon ik daar mee thuis komen.
Dat deed ik dan ook!

Na de boodschappen weggeruimd te hebben, dronken we koffie en thee met een amandelhoorntje. Heerlijk.
Ada ging naar de volkstuin, ik zou een duurloop van ruim 7 kilometer gaan maken op het warmst van de dag. Het gat met de minimumtemperatuur bedroeg slechts 2,5 graden Celsius.
In onze tuin was de herfst al goed te zien.

Ik liep naar het park van landgoed "Ter Wadding", waar ik een viertal rondjes over telkens andere paden liep. Onderwijl kon ik genieten van 50 tinten herfst en diverse soorten paddenstoelen.
Het was dicht bij huis een mooie herfstloop.

Op de terugweg naar huis was ook het Stevenspark in herfsttooi gekleed.

Ik douchte me, lunchte en fietste naar de volkstuin om met Ada thee te drinken. 

Niet alleen wij waren actief, deze bezige bij was dat ook. Met een deel van de oogst van vandaag trapte ik op mijn Takkie-zadeldekje naar huis terug.

Kabam!

Bij de trainersvergadering van vorige week woensdag werden er trainers gevraagd om kinderen te helpen bij het schaatsen. Het was voor een kinderserie van de NPO. Ik meldde me aan voor 2 van de 4 genoemde data, de andere data zouden andere trainers voor hun rekening nemen.
De glanzende filmcarrière was van korte duur, want de volgende dag kregen we reeds een appje, dat men geen gebruik maakte van onze diensten. Alleen de schaatsles voor kinderen op de funbaan ging afgelopen zondag door.

Daar ik de data al in mijn agenda gezet had, wist ik, dat er vandaag in IJshal De Vliet gefilmd zou gaan worden. Ik zou een kijkje gaan nemen op de filmset. Een dag, die anders zou verlopen dan gepland.
Mijn vrouw zou vandaag met een vriendin in Oosterbeek gaan wandelen en zou om half 7 de trein nemen. Dat betekende vroeg uit de veren.

Geheel volgens plan ging om kwart voor 6 de wekker af. Ada keek op haar mobieltje en zag een appje, dat haar vriendin vanwege ziekte de afspraak wilde laten vervallen. Mijn vrouw kwam weer naast mij liggen en viel opnieuw in slaap. Bij mij lukte dat niet.
Mijn planning was om als Ada vertrokken was voor het ontbijt een stuk te gaan lopen, maar dat zou nu na het ontbijt worden. Mijn vrouw had echter andere plannen: ze draaide een was, die uiteraard opgehangen moest worden en het hele huis zou gezogen moeten worden. Kortom, de halve ochtend ging op aan huishoudelijke klusjes. Zondag komen er vrienden op bezoek.
Na de koffie en thee in het zonnetje in de achtertuin fietste ik naar de kunstijsbaan toe. Op de ijshockeybaan achter de funbaan was een heuse filmset opgezet.

Ik liep naar de plek, waar de opnames voor "Kabam!" werden gemaakt, maar daar mocht ik geen foto's maken. Ik liep naar boven, alwaar je ook de filmset kon fotograferen. Dezelfde dame kwam naar boven met dezelfde boodschap.
Ik besloot me hier maar aan te houden en de foto's hier niet te publiceren. IJshal De Vliet verdient met de verhuur van de ijshockeybaan een aardig centje en de uitzendingen van "Kabam!" maken reclame voor het kinderschaatsen in het algemeen en voor ONZE kunstijsbaan in het bijzonder. 
Mijn directeur heeft mij wel eens "Een eigenwijze stijfkop" genoemd, een kwalificatie, waarmee ik het roerend eens was, maar nu was ik feitelijk te gast in een gehuurde filmstudio en dan weet ik me heus wel te gedragen.

Het was inmiddels 12 uur en ik ging boodschappen doen, deze thuisbrengen, waar ik lunchte om vervolgens naar de Leidse binnenstad te fietsen voor andere boodschappen. Van hardlopen zou het vandaag niet meer komen.
Thuisgekomen kleedde ik me om om in sportkleding naar de Marie Diebenplaats te rijden, waar ik schaatsles zou geven aan de kinderen van de IJVL. Ook zonder filmcamera's maakte ik er een feestje van voor de kinderen. Want niet het aanleren van schaatstechniek is de hoofdtaak van een jeugdschaatstrainer, maar kinderen laten ervaren wat schaatsplezier is. Daar kun je je leven lang op teren!

"Kan de airco aan?"

Vanmorgen was voor de tweede keer een schaatsdag voor kinderen, die net als in november 2024 georganiseerd werd door de Sven Kramer Academy. 

In het jargon van IJshal De Vliet werd dit afgekort tot SKA, niet te verwarren met de gelijknamige vrolijke muziekstroming uit de jaren '80.

Vanmorgen fietste ik om 8 uur langs de Korte Vliet en reed ik door naar de Vliet vanwege een mooie zonsopgang, die bij de samenkomst van deze 2 waterwegen op zijn mooist was.


In de IJshal was de briefing al geweest en kon ik meteen naar de trainerskleedkamer om mijn schaatsen aan te trekken en het ijs alvast te verkennen. Dinsdagmorgen had ik er voor het laatst op gestaan, dus het werd hoog tijd.
Er was een drietal opblaasbare "bruggen" geplaatst. Bij de kleinste hindernis was het mis.


Ik appte de ijsmeester en Wiemer Sjoerdsma kwam poolshoogte nemen.


De opblaasbare tunnel werd verschoven en het ijs eronder was op een paar plekken al voor een flink deel weggesmolten. De stekker werd uit het stopcontact getrokken en geen minuut te vroeg werd deze hindernis van het ijs afgehaald.
Om 9 uur draafden de eerste kinderen op. Woutertje Pieterse mocht de spits afbijten. Met 260 kinderen waren de 3 banen aardig bevolkt. "It giet oan!"

Daar Bert Staal en ik de enige trainers waren op de 250-meterbaan hadden we onze handen vol aan de veelal beginnende schaatsers en hadden verder geen oog voor de andere banen.


Tijdelijk kregen we hulp van "Krasse knar" Cor Hoogenboom.

Tijdens de ochtendpauze en de scholenwissel, werd er water op de oneffen plek van de tunnel gegoten om het wat gelijkmatiger te maken.

Daar ik gevoeld had, dat de kussens van de boarding weer nat waren, ging ik er met de douchetrekker weer langs.

Na de pauze kwam Jos Dohle, recordhouder op de 1000 rondjes van Leiden, onze gelederen versterken.

Bert Staal had een prachtige opmerking gehoord. Een jongen kwam naar deze trainer toe met de vraag: "Kan de airco aan?"
"Je kunt ook gewoon je jas uitdoen", antwoordde hij nuchter.
Het bleek een probaat middel voor dit probleem....

De middagpauze werd ietwat bekort, doordat een school een half uur eerder kwam dan gepland. Maar goed, de gezellige chaos van vanmorgen werd gewoon voortgezet.

Er waren behoorlijk wat vluchtelingenkinderen en kinderen van een Islamitische school.

Niet bepaald een doelgroep die het schaatsen van huis uit heeft meegekregen. Maar het enthousiasme van deze beginnelingen was onverminderd groot.

Wat dat aangaat is de integratie al geslaagd. Zo was er een jongen, die al goed kon schaatsen en waarmee ik in het Engels een kort gesprek voerde: "I love skating!"

"I see, that you have been skating for a long time!", constateerde ik.
"This is my first time", kreeg ik als antwoord.
"How did you learn it?"
"On rollerskates", was het korte en bondige antwoord.

Het was een leuk evenement geworden dat voor herhaling vatbaar is. Met de trainers aten we nog wat broodjes in de kantine, waarbij de lachspieren aan het werk werden gezet.
Voor mij was de koek nog niet op. Om kwart voor 5 begon de eerste training van de IJVL. Het was een leuke les, waarbij ik voort kon bouwen op de schaatslessen van vorig seizoen. Een tiental kinderen van vorig seizoen bevolkte nu mijn groep. Het was een gezellig weerzien. 

Naschrift:

(Klik op de foto om de tekst te vergroten. Bron LD 10-10-25)