Nieuw Rhijngeest

Gisterenavond stapten wij in bed op het moment, dat er net een kleine onweersbui overtrok. We hadden vast geslapen tot we rond kwart voor 7 werden gewekt door een flinke onweersbui.

Dit ging gepaard met een flinke regenbui.

Voor de rest was het een vrijwel droge doch diverse keren dreigend dag. Ada fietste na het ontbijt naar de Oogstwinkel, ik naar "De Helianth" om het voedsel voor het weekeinde in te slaan. Samen dronken we thuis koffie en thee, waarna mijn vrouw naar de volkstuin vertrok.
Ik ging een wat langere duurloop doen. Via de Rijndijk liep ik naar de wijk Nieuw Rhijngeest in Oegstgeest.

Als eerste passeerde ik de boerderij "Bouwlust", die een eeuw geleden is gebouwd.

Een stukje verderop zag ik wat bermbloemen staan.

Net voorbij de viaduct over de Rijn van de Rijnlandroute zag ik, dat een weg, waarover ik jarenlang naar Rijnsburg ben gefietst op weg naar mijn werk, na een jaar of 5 afgesloten te zijn geweest voor nieuwbouw, weer open was. Zo liep ik door straten, waar ik nog nooit geweest was.



Ik vermoed, dat het percentage sociale huurwoningen in deze hoek nihil is. Dat geldt ook voor de al wat oudere nieuwbouwwoningen in het deel van Nieuw Rhijngeest richting Joop van der Reijdenbrug.

Huizen met een eigen aanlegsteiger zie je heus niet overal.

Een van de huizen heet "Lekker genieten". Dat deed ik dan ook met mijn Mizuno-hardloopschoenen.

Ik geef het grif toe: voor nieuwbouwwoningen ziet het er zonder meer fraai uit. Maar de woningnood los je met dit soort kasten van huizen niet op. Integendeel!

Vanaf Valkenburg ziet Nieuw Rhijngeest er zo uit.


Aan de overzijde van de Rijn staat een kapitaal huis met maar liefst 2 botenstallingen!

En het huis links is van de armoedzaaiers, die naast hem wonen.
Via het Valkenburgse meer en de Ommedijk liep ik naar huis toe na een duurloop van ruim 10 kilometer. Daar spoelde ik het zweet van mijn huid. In Trouw van vandaag stond trouwens een boeiend artikel over zweten van Iris Sommer. Zweten heeft de mens een evolutionair voordeel gebracht!

41 graden Celsius

Om 7 uur werden we wakker. Om de anderen niet te wekken, bleven we nog wat lezen.

Daar de voorspellingen waren, dat het wellicht 40 graden Celsius zou worden, ging ik in een temperatuur van 20 graden een stukje van 4 kilometer hardlopen.

Ik liep naar Villamartin. Eerst vooral klimmen, later vooral dalen. Het was nevelig, dus de omringende bergen waren niet te zien.


Ik douchte me na 4 kilometer lopen in de heuvels en schoof aan aan de ontbijttafel. Daarna ruimde ik als laatst aangekomene de tafel leeg en wandelde met 2 tassen glazen en plastic flessen naar de daarvoor bestemde bakken. Het begon al aardig warm te worden.

Ik zoog de vloer en hielp bij het verschuiven van de tafel en de bank, daar we om 2 uur 4 buren op bezoek kwamen. De verjaardagen van Sally en Marissa werden binnen gevierd met heel wat lekkere hapjes, wijn en heerlijk koud bier.

Buiten werd het 40 graden Celsius en even later zelfs 41, binnen was het 22 graden en zeer aangenaam.

En bovenal gezellig.


In een mengelmoes van Spaans, Engels en Nederlands communiceerden we met elkaar.

Als je buiten liep, voelde je de wind. Normaliter brengt de wind verkoeling. Nu was dat niet het geval. Alsof een föhn aanstond, die warmte tegen je hele lijf aanblies.

's Avonds koelde het vrij snel af naar normale temperaturen.

Daarmee werd ons een "Hot August night" bespaard.


Siebe en Ada gingen een boom snoeien. Ik ging verder lezen in "De bijenhouder van Aleppo".

Ik had niet in de gaten, dat de andere 3 gingen wandelen in de avondschemering. Zelf weggaan kon ik niet, want alle mobieltjes lagen er nog. Dat is het lot van de lezer.

Van Valkenburgse meer naar Vogelplas

Het was aardig fris te noemen, toen we om 7 uur uit bed stapten.
Mijn vrouw zou gaan zwemmen en zij fietste er naar toe. Ik ging er hardlopend heen.



Terwijl Ada haar baantje heen en weer in het vrij koele water van het meer trok langs de lijn, deed ik op het strandje een droogtraining.



Maandagavond geef ik de laatste strandtraining van het seizoen voor de droogtrainingsgroep van IJVL en VIJL. Dit gaf me de gelegenheid om de technische oefeningen, die ik dan wil geven, zelf uit te proberen. Als trainer word je geacht het goede voorbeeld te geven.

Na haar frisse zwemtraining fietste Ada naar huis. Ik deed het lopend en stapte daar onder een warme douche. Verschillen moeten er zijn!
Na het ontbijt en de koffie en thee fietsten we samen naar de volkstuin. Ada bleef daar. Ik reed via de Landgoederenroute naar mijn schoonmoeder, waar ik wat af moest geven. Daarna reed ik door naar de Vogelplas, waar ik al een tijdje niet geweest was.

Doordat de Vogelplas het afgelopen paar jaar flink op de schopgenomen is, was ik benieuwd, hoe het er nu uit zou zien.




Vooral de rietkraag aan de kant van de Kniplaan is aanmerkelijk dikker geworden dan voorheen. Het wordt dus lastiger om vanaf deze zijde de ijsvloer te bereiken. Voor een goed overzicht reed ik dus door naar de vogelkijkhut.


Over het dammetje wandelde ik er naar toe.

Vandaar had je een goed overzicht over dit meer van 500 meter bij een kilometer.




Het meest opvallende is, dat er gevlochten golfbrekers zijn geplaatst. Dat is gunstig, daar stilstaand water sneller bevriest dan water in beweging. 

Hou er wel rekening mee, dat het zuiden van de Vogelplas dieper is geworden, daar het zand voor al deze veranderingen elders op de plas hier is opgezogen! Er kunnen dus diepere putten zitten aan de zuidzijde! Denk aan uw eigen veiligheid!
Nu ik toch in de vogelkijkhut was, keek in net als de 3 aanwezige vogelaars naar de vele watervogels.




Maar deze vogelaar wordt vooral enthousiast van deze ijsvogels.